بی انگیزگی در نوجوانان
منظور از بی انگیزگی یا احساس پوچی، از دست دادن علاقه به جنبه‌های مختلف زندگی مانند انجام فعالیت‌های روزانه یا تعامل با دیگران است که می‌تواند بر میزان توانایی شما در حفظ شغل، حفظ روابط و لذت بردن از زندگی تأثیر بگذارد.
همه افراد گاهی بی انگیزگی یا بی تفاوتی را تجربه می‌کنند. زمانی این مسئله نگران‌کننده می‌شود که این حالت نشانه‌ای از چندین اختلال عصبی و روانی مانند افسردگی باشد. در صورت مزمن شدن می‌تواند به سندرم بی انگیزگی (Amotivational Syndrome) تبدیل شود که مطمئنا نیاز به درمان تحت نظر روانشناس یا روانپزشک دارد.
سندرم بی انگیزگی یک بیماری روانی است که با تغییر در شخصیت، احساسات و عملکرد شناختی فرد مشخص می‌شود. فرد مبتلا به این سندرم معمولا علائم عدم تمرکز، بی علاقگی و حافظه ضعیف را تجربه می‌کند. این بیماری برای اولین بار در دهه ۱۹۶۰ در بین افرادی که سابقه طولانی مصرف حشیش داشتند مشاهده شده است. امروزه در میان افرادی که داروهای روان‌گردان مانند مت آمفتامین را مصرف می‌کنند نیز مشاهده می‌شود.
بنابراین در صورت مواجهه با بی انگیزگی به زندگی، بی انگیزگی برای کنکور، بی انگیزگی و افسردگی، تنبلی و بی انگیزگی، خستگی و بی انگیزگی، بی انگیزگی و لاغری خود یا هریک از اعضای خانواده باید سریعا به فکر درمان باشید. این مشکل روحی می‌تواند یک فرد را سال‌ها از روند عادی زندگی دور کند!
علائم بی انگیزگی در نوجوانان
علامت اصلی بی انگیزگی سطح انرژی پایین و عدم تمایل به انجام یا تکمیل هر کاری است. در این شرایط ممکن است هنگام ملاقات با افراد جدید یا امتحان کردن چیزهای جدید بی‌تفاوت باشید. حتی ممکن است علاقه‌ای به شروع فعالیت‌ها یا پرداختن به مسائل شخصی نداشته باشید.
اصولا ظاهر چهره تغییری نمی‌کند اما حالات و احساسات به طرز بارزی متفاوت می‌شوند. به همین دلیل، تمایل دارید که زمان بیشتری را به تنهایی سپری کنید. بی تفاوتی مداوم می‌تواند بر توانایی شما در حفظ روابط شخصی و عملکرد خوب در مدرسه یا محل کار تأثیر بگذارد.
در رابطه با نمونه‌هایی از بی انگیزگی در بیماران، می‌توان به مشکلات کاری (از دست دادن شغل و ناتوانی در انجام وظایفی که باید انجام داده شوند)، بی‌توجهی به بهداشت شخصی (موهای نامرتب و حمام نکردن)، ناتوانی فیزیکی (نشستن برای مدت طولانی بدون آنکه کاری انجام شود) و مشکلات آموزشی (انجام ندادن تکالیف و شرکت نکردن در کلاس درس) اشاره کرد.
باید بدانید که بی انگیزگی همان افسردگی نیست اما می‌تواند یکی از علائم افسردگی باشد. افسردگی ممکن است باعث ناامیدی و احساس گناه شود. خطرات جدی مرتبط با افسردگی شامل مصرف مواد و خودکشی است. به طور کلی، از علائم بی انگیزگی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
- انجام کارهای روزمره به سختی
- احساس بی تفاوتی
- فقدان احساسات نرمال
- عدم علاقه به انجام فعالیت‌ها
- نداشتن انگیزه برای رسیدن به اهداف
- سطوح پایین انرژی و خستگی غیر معمول
- خواب آلودگی مداوم
- کاهش مشارکت در انجام فعالیت‌ها
- فقدان احساسات در پاسخ به رویدادهای مثبت و منفی
- حافظه ضعیف و فراموشی کوتاه‌مدت
- عدم تمرکز برای انجام وظایف
- بی‌توجهی
- انزوای اجتماعی
- از دست دادن حس جاه‌طلبی و آینده‌نگری
علائم سندرم بی انگیزگی تا حدود زیادی مشابه افسردگی است و گاهی هنگام تشخیص به اشتباه گرفته می‌شوند. اگر احساس می‌کنید بی انگیزه و بی علاقه به چیزهایی هستید که معمولاً شادی را برای شما به ارمغان می‌آورند، ممکن است دچار این سندرم شده باشید.
علل بی انگیزگی در نوجوانان
اغلب افراد هر از گاهی در زندگی خود احساس بی انگیزگی می‌کنند. وقتی این بی انگیزگی مزمن شود، می‌تواند بر بسیاری از مسائل زندگی تأثیر بگذارد و به یک مشکل مهم تبدیل شود. جالب است بدانید که بی انگیزگی یکی از علائم بسیاری از اختلالات روانی و عصبی است. از جمله:
- بیماری آلزایمر
- اختلال افسردگی مداوم (معروف به دیستیمیا، نوعی افسردگی خفیف مزمن)
- فراموشی پیشانی گیجگاهی
- بیماری هانتینگتون
- بیماری پارکینسون
- فلج فوق هسته‌ای پیشرونده
- روانگسیختگی یا اسکیزوفرنی
- سکته
- زوال عقل عروقی
یک مطالعه در سال ۲۰۱۱، ضایعاتی در لوب پیشانی مغز افرادی که دارای علائم بی انگیزگی بودند کشف کرد. البته گاهی ممکن است ناشی از سکته مغزی باشد که بر این قسمت از مغز تأثیر می‌گذارد.
یک فرد همچنین می‌تواند بی انگیزگی را در نبود یک بیماری زمینه‌ای تجربه کند. مثلا نوجوانان گاهی با آن مواجه می‌شوند که معمولاً با گذشت زمان از بین می‌رود. بی انگیزگی و بی علاقگی طولانی‌مدت در نوجوانان طبیعی نیست.
هنوز هیچ تحقیق قطعی برای نشان دادن علت دقیق سندرم بی انگیزگی وجود ندارد. برخی از محققان این وضعیت را با مصرف زیاد ماری جوانا مرتبط کرده‌اند. مصرف مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) به عنوان داروهای ضد افسردگی نیز می‌تواند به طور بالقوه باعث بروز این سندرم شود.
این سندرم یکی از شایع‌ترین بیماری‌های روانی در افرادی است که سابقه استفاده از مواد روان‌گردان را دارند. به نظر می‌رسد مواد روان‌گردان نحوه عملکرد مغز شما را تغییر می‌دهند.
انواع سندروم بی انگیزگی در نوجوانان
سندرم بی انگیزگی ناشی از ماری جوانا
این مورد برای اولین بار در بین افرادی که ماری جوانا استفاده می‌کردند، مشاهده شد. با این حال، ارتباط بین مصرف ماری جوانا و سندرم بی انگیزگی همچنان مورد بحث است. در حالی که برخی از مطالعات نشان می‌دهند که مصرف‌کنندگان مکرر ماری جوانا به احتمال زیاد دچار سندرم بی انگیزگی می‌شوند اما برخی دیگر معتقدند که ماری جوانا نه تنها مسئول این بیماری نیست، بلکه به عنوان داروی تفریحی منجر به افزایش رفاه کاربران آن می‌شود. یک مطالعه در مورد ارتباط بین مصرف ماری جوانا و سندرم بی انگیزگی پیشنهاد می‌کند که مصرف‌کنندگان مزمن ماری جوانا که از بی انگیزگی شدید رنج می‌برند، ممکن است از قبل افسردگی داشته باشند و علائم این سندرم تنها می‌تواند نشانه افسردگی آنها باشد. برخی از مطالعات دیگر گزارش می‌دهند که سندرم بی انگیزگی در بین ۱۶ تا ۲۱ درصد از مصرف‌کنندگان مزمن ماری جوانا رخ می‌دهد.
سندرم بی انگیزگی ناشی از SSRI
برخی از افراد در اثر استفاده طولانی‌مدت یا کوتاه‌مدت از SSRI ها دچار سندرم بی انگیزگی می‌شوند. SSRI ها برای تقلید از پیام‌رسان‌های شیمیایی مانند سروتونین در مغز ما طراحی شده‌اند تا به تسکین علائم افسردگی کمک کنند. با این حال، گاهی اوقات باعث می‌شوند که گیرنده‌های اصلی سروتونین در مغز ما آسیب ببینند یا فرسوده شوند. وقتی این گیرنده‌ها آسیب ببینند یا فرسوده شوند، ممکن است انگیزه‌ای برای انجام کارهایی که معمولاً از آنها لذت می‌برید نداشته باشید و حتی احساس ناراحتی و بی‌تفاوتی کنید. سندرم بی انگیزگی یک عارضه جانبی بالقوه در اثر استفاده از SSRI ها است که اغلب گزارش نمی‌شود. در حالی که داده‌های محدودی در مورد این موضوع وجود دارد و تحقیقات بیشتری باید در مورد چگونگی ایجاد آن انجام شود، محققان مطالعه‌ای در سال ۲۰۰۴ نشان دادند که ۲۰ درصد از شرکت‌کنندگان پس از مصرف SSRI ها بی‌تفاوتی و ۱۶.۱ درصد از دست دادن حس جاه‌طلبی خود را گزارش کرده‌اند. اگرچه گزارش‌های متعددی مبنی بر ایجاد سندرم بی انگیزگی در اثر مصرف SSRI ها وجود دارد اما هنوز هیچ تحقیق قطعی وجود ندارد که این وضعیت را با استفاده از SSRI ها مرتبط کند. بنابراین تحقیقات بیشتری در مورد وضعیت بی انگیزگی و استفاده از SSRI ها باید انجام شود.
آیا امکان پیشگیری از بی انگیزگی وجود دارد؟
مطمئنا اگر روال زندگی طبق یک برنامه مشخصی پیش برود، احتمال بی انگیزگی روانی به‌خصوص در جوانان پایین می‌آید. مگر اینکه دچار یک مشکل عصبی زمینه‌ای مانند موارد بالا شده باشید که با درمان به موقع آنها می‌توان از پیشرفت اختلال بی انگیزگی پیشگیری کرد.
در هر صورت، بی انگیزگی و بی هدفی و بی انگیزگی کارکنان و دانش آموزان (به‌خصوص بی انگیزگی تحصیلی در دوران کرونا) بی‌دلیل نیست و یک مدیریت صحیح با ارائه پاداش می‌تواند مانع از بروز آنها شود.
اگر اطرافیان شما تمایل به مصرف ماری جوانا دارند، پیشنهاد می‌کنیم برای پیشگیری از بروز سندرم بی انگیزگی شما به سراغ مصرف آن نروید. امروزه مصرف داروهای ضد افسردگی به یک روال عادی تبدیل شده است و اکثر افراد مجبور به مصرف آنها هستند. پیشنهاد می‌کنیم با شروع تمرینات ورزشی و اهمیت بیشتر به خود، زمان مصرف آنها را کوتاه کنید تا دچار سندرم بی انگیزگی نشوید.
راهکارهاي ايجاد انگيزه در نوجوانان
- مهارت هاي خود را در همه زمينه ها توسعه و با آموزش مداوم استعدادهاي خود را پرورش دهيم، بطور کلي در کار خود رقابت ايجاد کنيم تا به اين طريق عقب افتادگي هاي خود را جبران کنيم.
- عرصه هاي فعاليت هاي جديد جستجو کنيم.
- برنامه ريزي داشته باشيم و بعد از کار فشرده تا مدتي کوتاه، به مسافرت برويم، در واقع در اين راهکار اگر کار فرد يکنواخت است تنوع ايجاد کنيم.
- فکر و احساس خود را مانند جسم، ورزش دهيم و آن را به فعاليت وا داريم.
- بکوشيم در کار خود بهترين باشيم، اطمينان داشتن به توانايي ها نيز انگيزه مورد نظر را بالا مي برد و هم اينکه ديگران را نسبت به توانايي هاي ما دلگرم مي کند.
- انعطاف پذير باشيم، از سخت گيري و نکوهش بيش از حد در کارمان بپرهيزيم.
- از مورچه و زنبور عسل ياد بگيريم چگونه با غريزه الهي براي جستجو ي رزق ويا توليد بهترين فرآورده هاي مفيد جامعه شبانه روز تلاش مي کنند .
- با صاحب نظران مشوورت کنيم و با آنها که در کارهايشان موفق هستند مشورت کنيم تا بهترين شيوه هاي کار و توليد و سازندگي و خدمات مردمی يا تجارت يا تحصيل علم و وو…را بيابيم.
نحوه صحیح تشخیص بی انگیزگی در نوجوانان
اساسا این مشکل باید توسط روانشناس یا روانپزشک تشخیص داده شود زیرا علائمی مشابه با افسردگی دارد. در ابتدا روانشناس یا روانپزشک در مورد نوع احساسات، رفتارها و نحوه عملکرد شما در زمینه‌های مختلف زندگی سوالاتی می‌پرسد. معمولا متخصص در هنگام معاینه از ۴ معیار زیر برای تست بی انگیزگی استفاده می‌کند:
- کاهش یا عدم وجود انگیزه. بیمار با توجه به سن، فرهنگ و وضعیت سلامتی خود انگیزه کافی را ندارد.
- بروز تغییرات رفتاری، فکری یا احساسی. تغییرات رفتاری ممکن است میزان مشارکت بیمار در مکالمات یا انجام کارهای روزانه را دشوار کند. تغییرات فکری شامل کاهش علاقه‌مندی به اخبار، رویدادهای اجتماعی و تفکر عمیق است.
- کاهش کیفیت زندگی. تغییرات رفتاری معمولا بر زندگی حرفه‌ای و روابط شخصی بیمار تأثیر منفی می‌گذارند.
- وجود فاکتورهای دیگر. معلولیت جسمی یا مصرف مواد مخدر می‌تواند باعث بی انگیزگی بیمار شود.
- اصولا وجود چنین علائمی باید برای ۴ هفته یا بیشتر طول بکشد تا متخصص شک به بی انگیزگی بیمار کند. در برخی موارد، روانپزشک ممکن است معاینه فیزیکی انجام دهد یا دستور انجام تست آزمایشگاهی برای تشخیص سایر شرایط پزشکی و بیماری‌های زمینه‌ای مرتبط بدهد.
درمان بی انگیزگی در نوجوانان
خوشبختانه امروزه راهکارهای موثری برای درمان افسردگی و بی انگیزگی وجود دارد و داروها و روان درمانی می‌توانند به بازیابی علاقه شما به زندگی کمک کنند. نحوه صحیح درمان بی انگیزگی به دلایل زمینه‌ای آن بستگی دارد. بیمار ممکن است بتواند با تغییر شیوه زندگی و مراقبت از خود این اختلال را مدیریت کند.
دارو درمانی برای درمان بی انگیزگی در نوجوانان
برای بی انگیزگی ناشی از اختلالات عصبی پیشرونده مانند پارکینسون یا آلزایمر، روانپزشک ممکن است داروهایی را تجویز کند تا علائم برطرف شوند. هنوز هیچ داروی اختصاصی برای درمان بی انگیزگی که مورد تأیید FDA یا سازمان غذا و داروی آمریکا باشد وجود ندارد. روانپزشکان معمولا در شرایط حاد با تجویز داروهای محرک زیر به بهبود وضعیت بیمار کمک می‌کنند:
- داروهای ضد افسردگی که بیماری آلزایمر را درمان می‌کنند، مانند دونپزیل، گالانتامین و ریواستیگمین
- داروهای ضد افسردگی مانند پاروکستین، سرترالین و بوپروپیون
- محرک‌های گردش خون مغزی و متابولیسم که علائم سکته مغزی را درمان می‌کنند مانند نیجرگلین
- محرک‌های دوپامین که بیماری پارکینسون را درمان می‌کنند مانند روپینیرول
- داروهای ضد روان‌پریشی که برای درمان اسکیزوفرنی استفاده می‌شوند
- داروهای محرک روانی که غالباً برای درمان بی انگیزگی بدون علت زمینه‌ای شناخته شده مورد استفاده قرار می‌گیرند (نمونه‌هایی شامل متیل فنیدات (ریتالین)، پمولین (سایلرت) و آمفتامین)
روان درمانی برای درمان بی انگیزگی در نوجوانان
اصولا برای درمان بی انگیزگی شدید همراه با افسردگی یا اضطراب، روانپزشک علاوه بر دارودرمانی دستور روان درمانی تحت نظر یک روانشناس را نیز می‌دهد. درمان شناختی رفتاری (CBT) یکی از رویکردهایی است که به افکار و رفتارهای اساسی که ممکن است به احساس بی تفاوتی و بی انگیزگی خفیف کمک کنند، می‌پردازد.
خوشبختانه تحقیقات در مورد سایر درمان‌های بالقوه بی انگیزگی مزمن ادامه دارد. یکی از درمان‌های احتمالی، تحریک الکتروتراپی جمجمه است. این رویکرد ممکن است به درمان بی انگیزگی پس از آسیب بخش لوب پیشانی مغز کمک کند. در این روند درمان پوچی و بی انگیزگی، متخصص روانپزشک یک جریان الکتریکی کوتاه و با ولتاژ پایین را در پیشانی بیمار اعمال می‌کند تا بتواند مغز را تحریک کند. معمولا بدون درد است.
درمان بالقوه دیگر، تحریک شناختی است. این روش معمولا برای افراد مبتلا به آلزایمر استفاده می‌شود که شامل مشارکت در فعالیت‌های گروهی به منظور تحریک امواج مغزی است. به عنوان مثال می‌توان به بازی یا نگاه کردن به تصاویر برای تشخیص حالات چهره اشاره کرد.
درمان بی انگیزگی با داروهای گیاهی
خوشبختانه مصرف داروهای گیاهی مانند موارد زیر می‌تواند به رفع اضطراب و افسردگی بیماران مبتلا به بی انگیزگی کمک زیادی کند:
- اسطوخودوس
- گل گاوزبان
- زعفران
- بهارنارنج
- چای سبز
اگر داروهای ضد افسردگی مصرف می‌کنید، توصیه می‌کنیم پیش از شروع استفاده از دمنوش یا چای گیاهی با متخصص طب سنتی مشورت کنید. مواردی از اختلال دارویی مشاهده شده است.
درمان بی انگیزگی در طب سنتی
طب سنتی معتقد است که عامل اصلی بی انگیزگی و بی حوصلگی، غلبه مزاج سرد و تر بر بدن است. پس بهتر است مصرف مواد غذایی با طبع گرم مانند خرما، موز، نارگیل، گردو، انبه و غیره افزایش پیدا کند. استشمام رایحه گل‌های محمدی، بابونه و رز نیز کمک زیادی می‌کند.
اگر امکان انجام طب سنتی را دارید اصلا تعلل نکنید. ماساژ بدن با روغن‌های اساسی مانند روغن زیتون، کنجد و نارگیل نیز می‌تواند به رفع خستگی مزمن کمک زیادی کند.
